schöpfig


är chunt nu ganz sälte vo ziit halt zu ziit
sin wäg bis do hi isch unvorstellbar wiit
wett nu schnell go luege go luege wes got
wes uf de ärde um d‘schöpfig schtoot


was mached ächt d‘mänsche luegeds enand
und nämed di ainte di andere a d‘hand
und dänn zellt er d‘tiir sind‘s ali no doo
das läbe wo n är dozmol uf de ärde hät loo


doch dän gseet er dunscht
gseet d’trüebhait vom meer
de dräkk i de gwässer de rauch vom vercheer
und d’gletscher sind gschmolze
es ööl isch verbrännt
de wald isch verholzet de bode versängt


und wen er’s so gseet wird er truurig debii
und frogt sich was ächt do falsch gloffe mues sii
do gits nünt me z‘mache das isch es dänk gsii
do chumi wol besser so glii nüm vorbii
do chumi wol besser gar nie me vorbii